Üniversiteden mezun olduğum 2008 Haziran'ından itibaren, anneme veya kardeşlerime yazdığım ve buzdolabına iliştirdiğim, direktif veya bilgi verme amaçlı yazılmış notların dışında hiçbir metin yazmadım. Yazamadım.
Uzun zamandır beynimde dolaşan hikayeleri, fikirleri kağıda dökmenin yerine ileride hatırlamam için birkaç kelimeyle cep telefonumun arşivine kaydediyorum. Şu an telefonumun arşivinde bu amaçla kaydedilmiş, benden başkasının hiçbir şey anlamayacağı tam 170 not bulunuyor. Açıkçası bazılarını ben dahi anlamıyorum.
Korktuğum başıma geldi. Parmaklarımda örümcek ağları peydah oldu. Ağların beynime sirayet edip beni ele geçirmemeleri için yazmalıyım. Uzun uzun yazmalıyım. Yazdıklarımı paylaşmalıyım. Yine yazmalı, yine paylaşmalıyım.
Evet yeniden yazmaya niyetlendim. Tıpkı tek işimin yazmak olduğu öğrencilik günlerimde olduğu gibi. Bir şey olduğumu hissetmek için. Kaybolmamak için...
